Kadınlar… Annesine benzemekten korkan, mezar başında saçlarını yolan, rüyalar ve karabasanlar arasında gidip gelen, olmayacak hikâyeler uyduran, yok olan veya hiç var olmamış, klorak kokan, yarım gülümseyen, gülümsemesi yarım bıraktırılan…
Eser Çelik Avcı’nın on yıllara yayılmış yazarlık eyleminin ilk kitabı: Başıma Güller Taksam…
Geçmiş-geçmemiş, birikmiş-çoğalmış hayat gibi öyküler okuyacaklarınız.
Perdesini araladığı acılar artık geçmişte kalsın diye yazılmış…
Şaşırtacak sizi, “ah” dedirtecek.
“En acımasız kâbusunuz kanatlarınızı kaybettiğiniz rüyalar olacak. Tahta merdivenlerde kendi ayak sesinizden korkarak koşacaksınız… Ya kanatlarım bıraktığım yerde değilse!”
